باسمه تعالي
يعني: و زماني كه موسي به قومش گفت اي قوم! شما با اخذ نمودن گوساله و پرستش آن، بر خودتان ظلم نموديد، پس به سوي پروردگار خود بازگشت كنيد، پس خودتان را بكشيد، آن، براي شما در نزد پروردگار بهتر است، سپس توبۀ شما را پذيرفت زيرا اوست توبه پذير و رحم كننده.[1]
و هنگامي كه گفتند: اي موسي! بر تو ايمان نمي آوريم تا خدا را آشكاراببينيم،پس صاعقه اي شما را فرا گرفت در حالي كه شما نگاه مي كرديد.[2]
اين دو آيۀ شريفۀ متّصل و مربوط به همديگر، دليل بر محال بودن رؤيت خداوند است زيرا در آيۀ اوّلي (54) به عقوبت و عذاب افرادي كه گوساله پرستي را آئين خود قرار داده اند تصريح كرده و توبۀ آنان را به سخت ترين مجازات كه خودكشي است مقيّد و مشروط ساخته است، و در آيۀ دوّم (55) عذاب و عقوبتِ كساني را كه خواستار رؤيتِ خدا بوده اند بيان نموده، و مجازاتِ آنان را نزولِ صاعقه و گرفتاري بر يك بلاي آسماني قرار داده است.
آيۀ 55 بقره ما را با وضوح و روشني هرچه تمام تر بر اين حقيقت راهنمائي مي كند كه تنها گوساله پرستي نيست كه كفر و ارتداد و موجب عذاب است بلكه تقاضاي رؤيتِ خدا نيز همانند گوساله پرستي، بزرگ ترين گناه و موجب نزولِ عذابِ آسماني است.
جالب توجّه اين كه در قرآن مجيد در مواردي كه به موضوع تقاضاي محال( رؤيت خدا ) از طرف بني اسرائيل اشاره شده است، تعبيراتي به كار برده شده كه بزرگي اين گناه و تمرّد را بيشتر روشن مي كند.
در جايي مي گويد: « اهل كتاب از تو مي خواهند كه بر آنان كتابي از آسمان فرود آوري، به تحقيق بزرگتر از اين را از موسي خواستند، زيرا به موسي گفتند خدا را بر ما آشكارا نشان بده و آنان در مقابل اين ظلمشان گرفتار صاعقه گرديدند.»[3]
و در جاي ديگر ي ميگويد: « آنان كه اميدِ ملاقاتِ ما را ندارند گفتند: چرا بر ما ملائكه نازل نمي گردد، و يا خدا را نمي بينيم؛ اينان در دلِ خود زياده روي كردند و تمرّد و سركشي را پيش گرفتند.»[4]
اگر رؤيتِ خدا امكان پذير بود، تقاضاي آن، استكبار و تجاوز از حدّ و تمرّدِ بزرگ، محسوب نمي گرديد.
البته آيات متعدّد ديگري هم در قرآن، رؤيت خدا را نفي مي كنند به عنوان نمونه فعلاً يكي از آن آيات را مطرح نموديم.
آيا وقت آن نرسيده تا قائلين به رؤيت خداوند متعال از عقايد خرافي و انحرافي خود دست كشيده و در اين خصوص راه صواب را در پيش گيرند؟!
والسّلام علي مَن التّبع الهُدي
1- سورۀ بقره، آيۀ 54
2- سورۀ بقره، آيۀ 55
3- سورۀ نساء، آيۀ 153
4- سورۀ فرقان، آيۀ 21